Do wigilijnej radości
przylega jak do gołej skóry
skulenie na tapczanie
pustego, obcego pokoju
        - aż do skowytu serca?.

Pożałowałeś mi nawet
ciepłej koperty opłatka
i życzeń najbliższych.
(chyba diabeł
pomieszał w adresach?)
           - aż do skowytu serca.

Spraw, by z niego nie ciekło żółcią
lecz radością gwiazdy,
                                aniołów.
                                         pasterzy,
jak długie, przeciągłe beee…
baranka przy szopce.

Utwór dostępny na licencji Creative Commons. Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 4.0