moim rodzicom

Mała czarna kawa wylana w pośpiechu na sukienkę
Imię moje twoje wypowiadane już dziesiąty raz 
Łokieć stłuczony w poważnej
            niepoważnej bójce 

Obiad smaczny ale wyrzucony do kwiatka
Światło niezgaszone 
            niezgaszone 
            i niezgaszone pół nocy 

Ćwiczenia w cierpliwości coraz to nowe ambitniejsze 

Miłości ludzkiej tak daleko do ideału
daleko do uśmiechu rodem ze szklanego pudła

Blisko do siebie nawzajem
jeszcze bliżej do szczęścia 
na progu ziemskiego raju